Erkenning slachtoffer bedrijfsongeval vanwege elektrogevoeligheid.

Rechter Frankrijk spreekt zich uit.

Een technicus van de klantenservice van een telecommunicatiebedrijf is onlangs erkend als slachtoffer van een bedrijfsongeval vanwege zijn intolerantie voor elektromagnetische straling. Dit besluit van de rechtbank voor sociale zekerheid (Tass) van het departement Yvelines is een primeur in Frankrijk.

De man was in 2011 gediagnosticeerd als elektrogevoelig. Sindsdien had hij via de arbo twee keer gevraagd om overplaatsing naar een baan waarin hij minder zou worden blootgesteld aan straling. Hier is evenwel geen gehoor aan gegeven. Totdat hij onwel werd op 6 november 2013. Op die dag werkt hij op een plek waar een groot aantal mobiele telefoons en tablets ligt. De man raakt onwel met versnelde hartslag (tachycardie) en valt op de grond. Door brandweerlieden is hij naar het Colchin ziekenhuis gebracht. 

Na dit voorval gaat hij niet meteen weer aan het werk, maar het Ziekenfonds weigert zich over hem te ontfermen. Een eerste medisch onderzoek spreekt van een “psychiatrische” oorzaak in de hand gewerkt door een “angststoornis” en er wordt geen verband gelegd met zijn werkomstandigheden.

Een tweede onderzoek, verricht door een andere arts, wijst uit dat “de tekenen rondom zijn onwel worden overeen zouden kunnen stemmen met het onwel worden vanwege overgevoeligheid voor elektromagnetische straling”, terwijl de arts verzekert dat hij niet uitsluit “dat er sprake is van een oorzaak-gevolg relatie tussen het onwel worden en het werk”.

Primeur in Frankrijk

Een stelling die wordt onderschreven door de rechtbank voor sociale zekerheid (Tass) van Versailles. In de beschikking van 28 september is deze van mening dat “het bestaan van een exclusieve externe oorzaak van dit ongeluk niet is gerapporteerd” en dat het ongeluk kon worden geweten aan het werk. Het Ziekenfonds wordt veroordeeld tot het storten van 1600 euro op de rekening van de technicus en het betalen van de justitiële kosten van 2000 euro. 

Dit is “een eerste gerechtelijke beschikking die de poort opent voor andere elektrogevoelige slachtoffers”, zo laat mr. Lafforgue met instemming weten, die tevens advocaat is van de Priartem vereniging (ten behoeve van regelgeving inzake relais antennes van mobiele telefoons). “Het doel is dat ook andere slachtoffers vandaag de dag hun rechten kunnen doen gelden”. 

Elektrogevoeligheid is niet officieel erkend als ziekte in Frankrijk. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft evenwel in 2005 erkend dat elektrogevoeligheid “gekenmerkt wordt door verschillende niet-specifieke symptomen die per individu verschillen”. Maar volgens de WHO bestaan er geen duidelijke diagnostische criteria, noch een wetenschappelijke basis die de symptomen kan verbinden met blootstelling aan elektromagnetische velden. De advocaat beheert een 15-tal dossiers betreffende elektrogevoelige personen “in verband met procedures om een invaliditeitspensioen te verkrijgen, dan wel een uitkering als gehandicapte of verzoeken tot verandering van baan”. “In tegenstelling tot Australië en Italië, waar deze ziekte wordt erkend, lopen wij achter in Frankrijk. Elektrogevoeligheid is een bijzondere ziekte die niet slechts een paar personen aangaat. Soms lopen gerechtelijke beschikkingen voor op de maatschappij, zoals in dit geval”, legt mr. Lafforgue uit. 

 

Origineel bericht op http://lesinfos.online/2018/10/10/reconnu-victime-dun-accident-du-travail-en-raison-de-son-electrosensibilite/